Recenzja powstała przy współpracy z portalem Esensja i została tam pierwotnie zamieszczona.
Wydawnictwo Egmont kontynuuje zasilanie polskiego rynku komiksowego najróżniejszymi, coraz bardziej ekskluzywnymi i „grubymi” wydaniami zbiorczymi. Jedną z najważniejszych premier kwietnia jest pierwszy z trzech tomów „Lucyfera” ze scenariuszem Mike’a Careya. Oto jedna z najpotężniejszych istot w uniwersum Detective Comics – przyobleczona w ludzką postać knuje swoje własne, przerastające nasze rozumienie, plany.
„Lucyfer zrzekł się tytułu Króla Zaświatów i zamieszkał na Ziemi, a konkretnie w Los Angeles, gdzie prowadzi świetnie prosperujący bar i szykuje się na długą, spokojną emeryturę. Taką historię opowiedział Neil Gaiman w sadze „Pora mgieł” w ramach serii „Sandman”. To streszczenie wystarczy, żeby ze zrozumieniem przeczytać niniejszą książkę” – pisze Mike Carey w przedmowie do pierwszego tomu „Lucyfera”.
Teoretycznie ma rację, jednak płynne podążanie za fabułą jest wówczas dość trudne. Kim jest Lucyfer? Jego dawne imię to Samael – jest on jednym z aniołów, „synów” Boga w Uniwersum DC (nazywanego w komiksach „Obecnością”). Przyjął imię „Lucyfer”, czyli „niosący światło”, zbuntował się przeciwko poddaństwu wobec Stwórcy, wszczął rebelię w niebiosach i po przegranej wojnie zesłany został na dno piekielnych czeluści. Rządził tam całe eony i w końcu zwyczajnie mu się znudziło. Nie chciał być więcej utożsamiany z źródłem wszelkiego zła (ludzie chętnie definiują zło jako siłę pochodzącą z zewnątrz a nie nich samych) i miał już dość krzywdzącego stereotypu. W „Porze mgieł”, czwartym tomie „Sandmana”, oddał Morfeuszowi klucze do Piekła, pozwolił odciąć sobie skrzydła i udał się na Ziemię, aby tam podjąć próbę ucieczki z „więzienia predestynacji” w jakim lubi zamykać swą kreację Bóg Stwórca. Razem z inną uciekinierką, jedną z córek Lilith o imieniu Mazikeen, prowadzi ekskluzywną knajpę „Lux”, gdzie przygrywa czasem na pianinie.
Neil Gaiman już od momentu pierwszego pojawienia się Lucyfera w „Sandmanie” chciał dla niego własnej opowieści. Wielu twórców odmawiało wzięcia się za tę postać – diabeł głównym bohaterem?! Dopiero Mike Carey stanął na wysokości zadania. Natchniony i rozgorączkowany napisał trzyodcinkową miniserię w ramach inicjatywy „The Sandman Presents”. Jego „Diabelska alternatywa” ukazała się w pierwszej połowie 1999 roku i szybko przerodziła się w regularną serię. W czerwcu 2000 roku wychodzi pierwszy numer „Lucyfera” i z miejsca zyskuje ogromną popularność. Pierwszy tom Egmontu zawiera wspomniane trzy odcinki miniserii plus dwadzieścia pierwszych regularnej serii. Potężna cegła, jakich coraz więcej na rynku.
„Diabelska alternatywa” jest opowieścią mocno „gaimanowską”, pozostająca w ścisłym związku z estetyką, założeniami i stylem „Sandmana”. Narysowana w charakterystyczny, bardzo surowy sposób przez Scotta Hamptona, opowiada o pierwszym poważnym starciu Lucyfera z prehistorycznymi bóstwami ludzi pierwotnych. Nie najgorsza, nie najlepsza – stanowiąca po prostu wprowadzenie postaci do uniwersum i ustanowienie pewnych ideowych założeń. Gdy zaczyna się właściwa już seria „Lucyfer” jest już tylko lepiej. Nasz bohater rozpoczyna wdrażanie swojego szeroko zakrojonego planu, a my powoli poznajemy jego szczegóły. Udajemy się do Hamburga, gdzie poszukujemy magicznych kart „Basanos”, poznajemy dwunastoletnią Elaine Belloc, która odegra niebagatelną rolę w przyszłości, ruszamy po utracone skrzydła do świata japońskich bóstw i legend, otwieramy „Bramę do Nicości” przez którą pragną przejść do naszego świata najróżniejsze demony, szykujemy się na wojnę z niebiańskimi zastępami Cherubinów, Serafinów i Archaniołów, by wreszcie odwiedzić jedną z piekielnych prowincji, w której sytuacja wymaga naszej interwencji.
Mniej więcej do piętnastego odcinka Mike Carey konsekwentnie robi trzy rzeczy. Odsłania stopniowo „Wielki plan Lucyfera”, obudowuje czytelnika światem przedstawionym i – co najważniejsze – snuje magiczne opowieści, powiązane co prawda wspólnym wątkiem fabularnym, ale równocześnie zdolne do utrzymania się na własnych nogach. W trzech czwartych tomu wiele rzeczy wskakuje w końcu na swoje miejsce, a my jesteśmy w stanie ujrzeć tak zwany „większy obrazek”. A ten jest naprawdę imponujący.
Lucyfer jest bardzo specyficznym głównym bohaterem. To manipulant w stylu Johna Constantine’a, tylko że podniesiony do kwadratu. Działa on na nieco „wyższym poziomie egzystencji” i pozbawiony jest wszelkich człowieczych słabości protagonisty „Hellblazera”. Lucyfer jest nieludzki, wszystko co robi, robi tylko dla siebie, jest absolutnie skoncentrowany na sobie i własnych celach. Gdyby pomogło to w ich realizacji spaliłby cały świat. I niczego nie widzi w kategoriach dobra i zła, nie ma kodeksu moralnego i dąży tylko do jednego – osiągnięcia absolutnej wolności. Lucyfer pragnie autonomii, możliwości samookreślenia, całkowitej wolnej woli i ucieczki od tyranii boskiej wizji świata.
Carey podkreślał, że jego komiks opowiada przede wszystkim „o ojcu i synu, którzy nie potrafią się porozumieć”. Syn dorósł i chce być samodzielny – do ojca to nie dociera. „Lucyfer” w tym układzie jest czymś w rodzaju rodzinnego dramatu, w którym rodzic na siłę obsadza dorosłe dziecko w scenariuszu bez możliwości ucieczki. Dziecko chce iść na swoje i ze wszystkich sił walczy o przełamanie uwarunkowań. Trzeba stawić czoła ojcu – cała siedemdziesięciopięcioodcinkowa seria mówi dokładnie o tej batalii. Tom pierwszy to napinanie muskułów, czyszczenie broni, przygotowywanie przedpola bitwy i umacnianie się na z góry upatrzonych pozycjach.
Omawiany dziś album kończy się wyzwaniem, rękawicą rzuconą samemu Bogu. Zobaczymy czy Wszechmocny ją podejmie ¬– w tym roku czeka nas jeszcze drugi tom „Lucyfera”.
Tytuł: Lucyfer. Tom 1
Scenariusz: Mike Carey
Rysunki: Scott Hampton, Chris Weston, Warren Pleece, Peter Gross, Dean Ormston, Ryan Kelly
Tłumaczenie: Paulina Braiter
Tytuł oryginału: „The Sandman presents Lucifer” 1-3, „Lucifer” 1-20 (Lucifer Integral, vol. 1)
Wydawnictwo: Egmont
Wydawca oryginału: Detective Comics, Vertigo
Data wydania: kwiecień 2021
Liczba stron: 544
Oprawa: twarda
Papier: kredowy
Format: 170 x 260
Wydanie: I
ISBN: 9788328160187
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz