Recenzja powstała przy współpracy z portalem Esensja i została tam pierwotnie zamieszczona.
Wydawnictwo Taurus Media konsekwentnie wydaje komiksy „po europejsku” – co roku lub co dwa lata, pojawia się sześćdziesięciostronicowy album przygodowej serii w formacie A4 w twardej oprawie. W październiku, po czternastomiesięcznej przerwie, przyszła pora na kontynuację „Aristophanii” Xaviera Dorisona i Joela Parnotte.
Pierwszy tom był tylko wstępem. Teraz mamy rozwinięcie, choć do zakończenia jeszcze daleko. Jest początek dwudziestego wieku. Oto trójka głównych bohaterów, doświadczone przez życie nastoletnie rodzeństwo – najstarszy, dzielny i zawadiacki Basil; średni, wycofany i intelektualny Victor oraz najmłodsza, beztroska i nieco naiwna Calixte. Ojcem dzieci był zamordowany przed kilku laty Clement Francoeur – w rzeczywistości tajny agent bliżej nie określonej „królowej” poszukujący równie enigmatycznego źródła mocy, zwanej „lazurem”. Tylko dzięki niej będzie można pokonać zagrażający światu „Mroczny Dwór”. Clement ginie w zamachu z rąk strasznego Szczurołapa, a dzieci ukrywają się w magicznej, odciętej od reszty świata posiadłości Soubeyrac. Opiekuje się nimi starsza pani, tytułowa Aristophania, archetyp Mary Poppins (spójrzcie na okładkę pierwszego tomu), która powoli odkrywa przed nimi prawdę o świecie i przygotowuje je do nieuniknionej walki z siłami zła.
Drugi tom „Aristophanii” poszerza naszą wiedzę o „lazurze”, „źródle Aurory” i „Mrocznym Dworze” a także wystawia dzieci na poważną próbę. Muszą nie tylko uratować świat, ale i własną matkę rażoną mrocznym zaklęciem (co trudniejsze – naprawdę trudno orzec). Aristophania okazuje się członkinią tajnego stowarzyszenia dającego odpór zakusom Króla Wygnańca dowodzącego Mrocznym Dworem. Jedyną, która widzi nadzieję w Basilu, Victorze i Calixte – Królowa, stojąca na czele ruchu oporu daje jej tydzień na wyszkolenie dzieci w starożytnej i niemal niedostępnej dla zwykłego śmiertelnika sztuce władania nad lazurem. Mają one zostać tytułowymi „progredientes”, krzewicielami postępu. Ale licho nie śpi – Król Wygnaniec i jego agenci za wszelką cenę próbują odnaleźć dzieci i zlikwidować zagrożenie.
Rozwinięcie fabuły „Aristophanii” jest czymś w rodzaju opowieści inicjacyjnej, magicznym bildungsroman opowiadającym o dojrzewaniu trójki dzieci w magicznej, choć spowitej mrokiem i zagrożonej upadkiem, krainie. Dorison zaczyna nawiązywać do bardzo konkretnych, na poły mitycznych fantastycznych podań obecnych w historii naszej cywilizacji. Prehistoryczna Hiperborea, zaginione krainy Agarthy czy Szambali, energia „Vril” (choć nie pada tu ani jedno takie określenie, to trudno nie skojarzyć z nią komiksowego „lazuru”), a także magowie przewijający się od początku ludzkiego piśmiennictwa w legendach i kronikach. Autor trzyma się również pierwotnego założenia komiksu – adresatami są raczej młodsi czytelnicy (lub dorośli młodzi duchem uwielbiający inteligentne podróże do czasów dzieciństwa) zakochani w literaturze wypełnionej magią oraz z ochotą wczuwający się w położenie bohaterów. Dorison czasem trochę za mocno filozofuje, mędrkuje bez żadnego nawiązania do fabuły i wkłada w usta postaci (głównie Aristophanii) bardzo dużo pustych frazesów. Ale w końcu rozwija całą historię i kończy drugi tom w naprawdę ciekawym, zachęcającym do sięgnięcia po trzeci, momencie.
Rysunki Parnotte’a nadal dobre, może nawet bardzo, ale zbyt duże skłonności do naśladownictwa Grzegorza Rosińskiego prowokują porównania, a z autorem „Thorgala” konkurować jest bardzo trudno. Jasne pastelowe kolory dominujące w komiksie również ustawiają w określony sposób czytelniczą optykę – jak mówią sami autorzy, „Aristophania” to spokojna, francuska saga fantasy nie aspirująca do niczego więcej niż jest na pierwszy rzut oka. Gdy zamykamy drugi tom jesteśmy w połowie całej opowieści – nie czekam z jakąś wielką niecierpliwością na tom trzeci, ale przeczytam z ciekawości.
Tytuł: Aristophania. Tom 2. Progredientes
Scenariusz: Xavier Dorison
Rysunki: Joel Parnotte
Tłumaczenie: Jakub Syty
Tytuł oryginału: Aristophania. Tom 2. Progredientes
Wydawnictwo: Taurus Media
Wydawca oryginału: Dargaud
Data wydania: październik 2022
Liczba stron: 64
Oprawa: twarda
Papier: kredowy
Format: 175 x 265
Wydanie: I
ISBN: 9788365465726
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz