Czytało się w 2018

No dobra, pora na trzecie podsumowanie roku w historii tego bloga.

Jak zwykle sporo planów na 2018 rok wzięło w łeb, bo mi sie priorytety ciągle zmieniają, ale kto wie, może tym razem dotrzymam słowa danego samemu sobie. A co się działo w 2018? Trochę urozmaiciłem asortyment – oprócz książek, pojawiły się komiksy (dużo!) i kilka innych artykułów przekrojowych.

GeogeA. Romero i jego zombie

JohnCarpenter – z miłości do kina cz. 1 (kolejne części w 2019)

Inwazjaporywaczy ciał

Sandman- Sny prawdziwsze niż rzeczywistość

HeavyMetal (1981)

oraz nowy cykl, w którym piszę o swoich ulubionych opowiadaniach.

Niedługość się liczy!

Szczególnie fajna rzecz przytrafiła się na początku roku, kiedy to nawiązałem współpracę z toruńskim C&T, które przymierzało się do wydania zbioru opowiadań Stefana Grabińskiego. Mój tekst o twórczości autora, po pewnych przeróbkach stał się przedmową do „Znaków niesamowitych”.

Oceny (nadal w skali od 1 do 10) mocno subiektywne – odzwierciedlają one głównie mój gust, a nie obiektywną wartość komiksu lub książki (o ile takowa istnieje).

No to zaczynamy.

  

KSIĄŻKI (przeczytanych 46, z czego oceny: 10 – 4 książki, 9 – 4 książki, 8 – 15 książek, 7 – 19 książek, 6 – 4 książki).

Książki najlepsze (ocena 10 lub 9) roku 2018 to:

Bruno Schulz – „Sklepy cynamonowe” i „Sanatorium pod klepsydrą”. Coś przepięknego, absolutnie genialnego i przenoszącego do zupełnie innego świata. Był to kolejny powrót do Schulza po kilku latach, następne oczywiście będą.

Franz Kafka – „Zamek”. Wszyscy słyszeli, mało kto czytał. Bardzo trudna i wymagająca książka, która interpretowana była chyba na zbyt wiele sposobów.

JosephConrad – „Jądro ciemności”. Kolejny klasyk na liście, którego znać po prostu trzeba. Przeczytałem tę króciutką rzecz dwa razy z rzędu, powtarzając potem po raz trzeci co niektóre fragmenty – czułem, że tak trzeba dla pełnego zrozumienia.

Peter Straub – „Upiorna opowieść”. Jedna z najlepszych powieści grozy jakie przeczytałem, złożona, nieoczywista i świadomie nawiązująca do klasyki sprzed stu lat.

Ray Bradbury – „Październikowa kraina”. Tak, właśnie to, a nie „451 Fahrenheita”. Jeden z najlepszych zbiorów opowiadań od C&T.

„Sny umarłych. Polski rocznik weird fiction 2018” – najlepsza antologia tego roku. Bardzo było mi potrzeba czegoś właśnie takiego na polskim rynku, trzymam kciuki za kolejne edycje.

Wojciech Gunia – „Miasto i rzeka”. Ja jestem minionem Guni już od jakiegoś czasu, spodziewałem się więc bardzo dobrego tekstu. Okazał się jeszcze lepszy.

Książki z oceną 8, na które bardzo chciałbym zwrócić uwagę:

Michael Swanwick – „Stacje przypływu”

Philip Roth – „Kiedy była porządną dziewczyną”

China Mieville – „Ostatnie dni Nowego Paryża”

Artur Machen – „Troje szalbierzy”

Robert W. Chambers – „Król w żółci”

Chuck Palahniuk – „Pigmej”

Cixin Liu – „Koniec śmierci”

Lavie Tidhar – „Osama”

Philip K. Dick – „Oko na niebie”

Peter Watts – „Odtrutka na optymizm”

Robert E. Howard – „Conan i pradawni bogowie”

Grzegorz Gajek – „Ciemna strona księżyca”

Dawid Kain – „Oczy pełne szumu”

Dan Simmons – „Letnia noc”

Jason Arnopp – „Ostatnie dni Jacka Sparksa”

Co udało się zakończyć w tym roku?

Trylogia o Takeshim Kovacsu Richarda Morgana, trylogia „Wspomnienie o przeszłości Ziemi” Cixina Liu, cała twórczość Chucka Palahniuka - i to chyba wszystko.

Jakie plany na 2019?

Przebogate. Przede wszystkim Philip K. Dick, którego cztery pierwsze powieści pojawiły się na blogu w tym roku. Jak będzie w przyszłym? Co miesiąc jedna książka – zaczynamy od „Czasu poza czasem” a skończymy na „A teraz zaczekaj na zeszły rok”. Wszystko w „Na rubieżach rzeczywistości” na Esensji, a potem oczywiście na blogu.

Muszę nadrobić Artefakty oraz Ucztę wyobraźni i to koniecznie. „Sny umarłych 2019” od Phantom Books Horror to oczywistość, liczę też na utrzymanie formy przez Vesper. Mam też zamiar dalej mocno grzebać w „Bibliotece grozy” od C&T, czekam na kolejne rzeczy z WydawnictwaIX i może jakiś mocny strzał ze strony Powergraphu.

A jacy autorzy oprócz Dicka? . Czekają dwie cegły z opowiadaniami Harlana Ellisona, Poza tym dokończenie Roberta E. Howarda z Rebisu, może w końcu powrót do Marka S. Huberatha, Neala Stephensona, Jeffa Vandermeera i Chiny Mieville’a. Chcę też porządnie przysiąść do Wiktora Żwikiewicza, którego nie przeczytane przeze mnie książki, są moim wielkim wyrzutem sumienia. To samo dotyczy Kazimierza Truchanowskiego, o którego twórczości czytałem tylko superlatywy.. No i skoro skończył się Palahniuk to trzeba poczytać Breta Eastona Ellisa i poszukać kolejnych książek Irvine'a Welsha.

Kilka naj…

Najlepsze książki – 1.Sklepy cynamonowe  2.Sanatorium pod klepsydrą  3.Zamek  4.Jądro ciemności

Najlepsze opowiadania z cyklu „Nie długość się liczy” – 1.Sanatorium pod klepsydrą  2.Nie mam ust a muszę krzyczeć  3.Bungalow  4.Serce mroku

Najlepszy powrót – Bruno Schulz

Największe pozytywne zaskoczenie – Ray Bradbury „Październikowa kraina”

Najlepszy autor – 1.Bruno Schulz  2.Franz Kafka  3.Joseph Conrad  4.Peter Straub

Największe odkrycie – Jason Arnopp „Ostatnie dni Jacka Sparksa”

Największy page-turner – Jason Arnopp „Ostatnie dni Jacka Sparksa”

Największy mindblow – Wojciech Gunia „Miasto i rzeka”

Najtrudniejsza książka – Franz Kafka „Zamek”

Największy potencjał na 2019 – wspomniany Phillip K. Dick.

KOMIKSY (przeczytanych 40, z czego oceny: 10 –3 komiksy, 9 – 11 komiksów, 8 – 13 komiksów, 7 – 13 komiksów).

Komiksy najlepsze (ocena 10 lub 9) roku 2018 to:

Alan Moore – „Prosto z piekła”, „Miracleman”, „Zabójczy żart”. Trzy dziesiątki, wszystko dla jednego autora, który jest chyba najważniejszym scenarzystą komiksowym w historii.

Alan Moore – „V jak vendetta”. No, prawie dziesięć – ale tylko dla wyraźnego zaznaczenia trójki na podium.

Brian Azzarello, Eduardo Risso – seria „100 naboi”. Według mnie najlepsza rzecz DC Vertigo z tego roku. Przeczytać koniecznie.

 

Jeff Lemire – „Łasuch”. Ale to było zaskoczenie! Naprawdę polecam tę mroczną, krwawą i wstrząsającą historię.  Również DC Vertigo.

 

Enki Bilal – „Trylogia Nikopola” i „Tetralogia potwora”. A to są dość trudne i wymagające rzeczy. Ale odpłacają niezwykłymi wrażeniami.

Jean Van Hamme, Grzegorz Rosiński – „Szninkiel”. Wiadomo, co to jest, każdy o tym słyszał, może nie każdy czytał – trzeba nadrobić jakby co.

Warren Ellis, Darick Robertson – seria „Transmetropolitan” – kolejna seria od DC Vertigo, którą bardzo polecam i stawiam bardzo, bardzo wysoko.

Komiksy z oceną 8, na które bardzo chciałbym zwrócić uwagę:

Garth Ennis, Steve Dillon – seria „Kaznodzieja”

Mike Mignola – serie „Hellboy” i „B.B.P.O”, czyli „Mignolaverse”

Jean „Moebius” Giraud – „Garaż hermetyczny”, „Człowiek z Ciguri”, „Ślepa cytadela.Przystanek na Faragonescji. The Long Tomorrow”.

Neil Gaiman – „Miracleman: Złota Era”

André Duchâteau, Grzegorz Rosiński – seria „Yans”

Jakie plany na 2019?

Niesamowicie ambitne. Przede wszystkim dwanaście tekstów dla Esensji z cyklu „Niekoniecznie jasno pisane” (tak!). Zaczynamy w styczniu od „Hard Boiled” Franka Millera (już jest na Esensji, jakby co), przejdziemy między innymi przez „Incala” i „Świat Edeny” Moebiusa oraz przynajmniej dwa komiksy Moore’a („Saga o potworze z bagien”, „Top 10”) i dwa Bilala („Legendy naszych czasów” oraz „Falangi czarnego porządku”). To sześć pewniaków, kolejnym byłby „Rork” (o ile Wydawnictwo Sideca wznowi obiecany pierwszy tom) oraz „Asterix” – w końcu skończy 60 lat w październiku! Wszystkie te teksty pojawią się na blogu również.

Co oprócz Esensji? Mike Mignola i dalsze tomy „Hellboya” i „B.B.P.O”, świetny „Invincible” Roberta Kirkmana, „Hellblazer” (w końcu!) od Ennisa a potem Azzarello, „Promethea” Moore’a, „Palcojad” Williamsona, „Aldebaran” Leo, Świat Troy, no i oczywiście finały „Łasucha”, „Transmetropolitan” i „100 naboi”.

Kilka naj…

Najlepsze komiksy – 1.Prosto z piekła  2.Miracleman  3.Zabójczy żart  4.100 naboi

Najlepszy powrót – „Kaznodzieja”

Największe pozytywne zaskoczenie – „B.B.P.O.”

Największy zawód – ostatnie odcinki „Yansa”. No niestety.

Najlepszy scenarzysta – 1.Alan Moore  2.Brian Azzarello  3.Enki Bilal  4.Mike Mignola  5.Warren Ellis

Najlepszy rysownik – 1.Moebius  2.Eduardo Risso  3.Didier Tarquin  4.Grzegorz Rosiński

Największe odkrycie – „Łasuch”

Największy page-turner – „Kaznodzieja”

Największy mindblow – Seria „Moebius USA”

Najtrudniejszy komiks – „Tetralogia potwora”

Największy potencjał na 2019 – Mignolaverse, czyli komiksy o Hellboyu i B.B.P.O.

Najpopularniejsze wydawnictwo – no Egmont, co tu dużo gadać.

Na koniec kilka pozdrowień i wzmianek

Tradycyjnie pozdrowienia dla:

Szortal – matecznik, leże, statek-matka, wiadomo.

Carpe Noctem – może i było trochę mniej w tym roku, ale nic to – w 2019 też będę pisał.

OkoLica Strachu – mam nadzieję, że jednak kiedyś wrócicie do regularnego wydawania czasopisma, niech to nawet będzie rocznik przeładowany publicystyką aż do przesady.

Fantazmaty – nie recenzuję już bo nie dałbym rady czasowo, ale w jury się pobawić mogę

No i Esensja – dzięki na przyjęcie i mam nadzieję na długą i owocną współpracę. Oprócz regularnych recenzji prowadzę tam dwa cykle (Niekoniecznie jasno pisane o komiksach oraz Na rubieżach rzeczywistości o twórczości Phillipa K. Dicka).

Tradycyjnie wszystkiego dobrego dla wydawnictw Vesper i Niebieska studnia. Z Vesperem chcę nadal czytać grozę, a Niebieską studnię namawiam na „Adjustment Day” bo mi się Palahniuk skończył. No i w końcu last but not least – Wydawnictwo IX, którego książki mam zamiar dokładnie i szczegółowo przerabiać. Dajcie w końcu tego Hodgsona!

A skoro przy liście życzeń jesteśmy – poproszę jeszcze:

Wydawnictwo Albatros o brakujące książki Kurta Vonneguta,

Scream Comics o wznowienia „Przed Incalem” i „Final Incal” w formacie najnowszego „Incala”

Egmont o wznowienia komiksów Enkiego Bilala, „Thorgala” w miękkich okładkach, „Szninkla”, „Prosto z piekła” w kolorze, gdy już wyjdzie w Stanach,

Wydawnictwo Sideca o pierwszy tom „Rorka”.

W 2019 nic się raczej nie zmieni – książki, komiksy, opowiadania i czasem filmy. Na fajerwerki zasięgów i polubień nie liczę – już zszedłem na ziemię. Ale w sumie nie o to mi w blogowaniu chodzi - Szczęśliwego Nowego Roku!