Czytało się w 2017

Pora na podsumowanie czytelnicze roku 2017.

Na blogu nadal nie mam stosików i podsumowań tygodniowych czy miesięcznych. Nie będzie ich nigdy – raz, nie chce mi się a dwa, uważam je za niepotrzebne. Ale taki wpis podsumowujący to co się czytało w całym roku, jest mi jednak potrzebny. Taki rachunek sumienia i inwentaryzacja.

Przeczytałem dużo książek. Bardzo dużo, nie napiszę ile dokładnie. Ale nieco mniej niż w 2016, bo książki zostały nieco wypchnięte z rozkładu przez komiksy. I ta tendencja jeszcze trochę się powiększy w przyszłym roku. O komiksach potem, jedziemy z książkami:

Podobnie jak w zeszłym roku oceniałem je w skali od 1-10. Oczywiście są to mocno subiektywne opinie, jednak jak to, że wiem i planuję z dużym wyprzedzeniem co czytać, powoduje, że na gnioty nie trafiam. 6 dziesiątek, 17 dziewiątek, 27 ósemek, 30 siódemek, 6 szóstek i 4 piątki. Żadna z książek nie otrzymała ocen 1-4.

Książki-arcydzieła roku 2017 to:

„Folwark zwierzęcy” i „Rok 1984” George Orwell. Wszyscy chyba wiedzą co to za powieści, jak wiele znaczą w literaturze i jak ważne jest to, co przekazują. Nie wiem, który raz już je czytałem, setny? Cały czas, nieodmiennie porażają.

„Fiasko” Stanisław Lem. Jego ostatnia powieść i podsumowanie całej filozofii pierwszego kontaktu. Wspaniała rzecz, do wielokrotnego czytania i powrotów przez lata.

„Siedemdziesiąt dwie litery” Ted Chiang.

„Amnezjak” Jakub Nowak.

Dwa zbiory opowiadań w których nie ma żadnego słabego ani nawet średniego tekstu. Żaden z autorów nie pisze powieści, obaj piszą rzadko - ale gdy już piszą, to ich opowiadania urywają głowę. Idealny przykład dbania o jakość kosztem ilości (co jest jedynym słusznym kierunkiem jakiejkolwiek drogi twórczej - na kierunek przeciwny mam poważną awersję).

„Droga” Cormac McCarthy. Kolejna, ostatnia już powieść, jednego z moich ulubionych autorów. Największy stosunek emocji i wrażeń do prostoty formy i treści. Przytłaczająca i zapierająca dech książka.

Powieści, które oceniam na 9, choć niektórym z nich naprawdę niewiele brakuje do arcydzieła:

Howard Phillips Lovecraft „ Zgroza w Dunwich i inne przerażające opowieści”

S.T. Joshi „H.P.Lovecraft. Biografia”

Wojciech Gunia „Powrót”

Damian Zdanowicz „Kamienica panny Kluk”

Chuck Palahniuk „Opętani” i „Udław się”

Mary Shelley „Frankenstein”

Oscar Wilde „Portret Doriana Graya”

Artur Machen „Inne światy”

Algernon Blackwood „Wendigo i inne upiory”

Neil Gaiman „Amerykańscy bogowie”

Adam Wiśniewski-Snerg „Robot” i „Według łotra”

Marek S. Huberath „Balsam długiego pożegnania”

Irvine Welsh „Trainspotting”

Hunter S. Thompson „Lęk i odraza w Las Vegas”

William Peter Blatty „Egzorcysta”

A co z tymi najsłabszymi powieściami? 

Dwie wyciągnięte z mrocznej szuflady powieści Snerga („Oro” i „Trzecia cywilizacja”) to teksty naprawdę średnie, ze wskazaniem na słabe. Tylko dla zaciekłych koneserów, którzy chcą wiedzieć o Snergu wszystko, wszystko. Do tego „Koszmary” Lovecrafta i Hazel Heald, napisane ciężko i na jedno męczące kopyto.

W tym roku udało mi się przerobić w całości lub dokończyć twórczość kilku autorów:

Stanisław Lem. Wiadomo, mistrz nad mistrzami. W 2018 mam zamiar poczytać sporo publicystyki na temat jego książek, filozofii i samej postaci.

Adam Wiśniewski-Snerg. O, tu było szczegółowo, kompleksowo, filozoficznie i naprawdę dobrze. Artykuł do OkoLicy Strachu chyba nawet się udał, już jakiś czas myślałem o przerobieniu Snerga pod kątem jakiegoś opracowania.

Herbert George Wells. Klasyk science fiction i jeden z ojców gatunku. Cały czas tendencja w górę, obok dość średniego w mojej ocenie „Wehikułu…” aż do znakomitej „Wojny światów”.

Mark Hodder – wesoła, przygodowa, steampunkowa trylogia o przygodach Burtona i Swinburne’a.

Cormac McCarthy – genialna „Droga” jest finałem jak na razie (podobno będzie niedługo coś nowego).

Jerzy Żuławski – o ile Wells był ojcem science fiction na świecie, o tyle Żuławski był ojcem science fiction w Polsce. Uważam, że każdy kto nazywa się fanem tego gatunku powinien twórczość Żuławskiego znać, to jest absolutna podstawa.

Kilku autorów, którzy są ze mną cały czas i w przyszłym roku nadal będą

Howard Phillips Lovecraft – przeczytałem dwa grube tomy Vespera; dwa zbiory, których Lovecraft był współautorem, oraz najnowsze „Nienazwane” od C&T. Za mną też esej Houellebecqa, i monumentalna biografia autorstwa S.T. Joshiego. Według wielu opinii nie trzeba znać więcej ale ja i tak poszukam.

Stefan Grabiński – pominąłem powieści, pewnie źle zrobiłem. Mam nadzieję to nadrobić w przyszłym roku.

Don DeLillo. Trudne to. Bardzo. Pełen podziw dla „Gwiazdy Ratnera”, choć mam wrażenie teraz, że chyba mnie nieco przerosła.

Philip Roth – sukcesywnie, co tylko zostanie wydane przez WL.

Irvine Welsh – trzy powieści o chłopakach z Edynburga były strzałem w dziesiątkę

Cixin Liu – dokończenie „Wspomnienia o przyszłości Ziemi”

Margaret Atwood – „Opowieść podręcznej” pokazuje, że warto

Marek S. Huberath – zbyt długo zwlekam, w styczniu „Miasta  pod skałą”.

Franz Kafka – w zeszłym roku był „Proces”, w 2018 pójdę dalej (ale zacznę i tak od powtórki „Procesu”)

Chuck Palahniuk – uwielbiam. Choć same książki to raczej mocne „ósemki” to za całokształt – uwielbiam.

Wojciech Gunia, Damian Zdanowicz – cokolwiek wyjdzie idzie na początek kolejki.

Kilka naj…

Najgorsze książki – 1. Oro, 2.Trzecia cywilizacja, 

Najlepsze książki – 1. Rok 1984 2. Fiasko, 3. Siedemdziesiąt dwie litery, 4. Amnezjak

Najgorszy powrót – Wehikuł czasu

Najlepszy powrót – Rok 1984

Największe pozytywne zaskoczenie – Trainspotting i Zwierzęta nocy

Największy zawód – Oro i Trzecia cywilizacja

Najlepszy autor – 1. Stanisław Lem, 2. George Orwell, 3. Cormac McCarthy 4. Chuck Palahniuk

Największe odkrycie – Damian Zdanowicz, Irvine Welsh, Chuck Palahniuk

Największy page-turner – „Opętani” Palahniuka

Największy mindblow – „Powrót” Wojciecha Guni

Najtrudniejsza książka - „Gwiazda Ratnera” Dona DeLillo

Największy potencjał na 2018 – nadal Chuck Palahniuk
Najlepszy komiks - oczywiście „Strażnicy” Moore'a.

No więc komiksy! 
„Sandman” Neila Gaimana podbił mnie całkowicie! Właśnie teraz można jeszcze kupić grudniowy numer „OkoLicy Strachu” gdzie produkuję się na ten temat w swoim drugim artykule. Na blogu artykuł pojawi się w marcu w okolicach premiery numeru #9 (3) marzec 2018. Do tego jaram się Kaznodzieją, Hellboy’em, spin-offami Sandmana i zaczynam powtarzać zapomnianą już trochę przeze mnie twórczość Alana Moore’a.

Plan na nadchodzący rok oczywiście pęka w szwach.

Oprócz tych wszystkich autorów, których chciałbym kontynuować, mam zamiar rozpocząć powtórkowe lub pierwsze czytania: Brunona Schulza, Philipa K. Dicka, Jeffa Vandermeera, China Mieville’a, Wiktora Żwikiewicza, braci Strugackich, Hala Duncana, Roberta E. Howarda, Roberta Holdstocka, Tomasza Manna i Kazimierza Truchanowskiego.

Do tego oczywiście dalej klasyka grozy od C&T, Biblioteczka Grozy OkoLicy Strachu, Uczta Wyobraźni, Artefakty i to co mi nagle do głowy przyjdzie.

Komiksy zajmą jeszcze więcej miejsca niż w tym roku. Koniecznie. Czeka Mike Mignola, Garth Ennis, Alan Moore, Frank Miller, Enki Bilal i Alejandro Jodorowski.

Myślę też, że obok zwykłych recenzji więcej miejsca poświęcę jakimś wpisom ogólnym, przekrojowym – coś jak ostatnie teksty do Grudnia z grozą.
W górach szaleństwa
Who goes there? The Thing!

A no i nowy "Twin Peaks" był! #LOVE!

Pozdrawiam Szortal i całą ekipę. Duże plany na przyszły rok, obfitość materiału! 

Serdeczności dla CarpeNoctem, będzie groza!

Graba dla OkoLicy Strachu, do przeczytania pewnie niedługo.

Uściski dla wszystkich z Fantazmatów, trzymam kciuki za obecny i kolejne projekty.

Wszystkiego dobrego dla wydawnictw Vesper i Niebieska studnia. Dzięki za zaufanie.

I, na bogów, kiedy ja się w końcu nauczę prowadzić bloga? Czym innym pisanie tekstów a czym innym samo blogowanie. Zasięgi lipa i graficznie pożal się boże :) W 2018 muszę rozpoznać temat domeny, bo to chyba jednak dobry krok naprzód. Chociaż pewnie skończy się na niczym.

To, co mogę obiecać na pewno – będę dużo pisał. Szczęśliwego Nowego Roku!