Optymizm Camusa, który widać w Dżumie ulotnił się gdzieś podczas pisania Upadku. Bardzo dobra mini-powieść (lub wielkie opowiadanie), które jest tak naprawdę monologiem pewnego francuskiego adwokata. Następuje jedno wydarzenie, które powoduje głęboki wewnętrzny wstrząs, przewracający pierwszą kostkę domina z którego poukładał sobie swoją mieszczańską egzystencję i które demaskuje jego życie jako sztuczną pozę. Zresztą nie tylko jego życie, bo chodzi tu o życia wszystkich ludzi, którzy leżąc przed złotym cielcem wygody, konformizmu i hipokryzji nie wytrzymują konfrontacji z prawdziwymi wartościami moralnymi. Książka mocna, pesymistyczna, jakże inna od Dżumy i wyglądająca mi na jedną z inspiracji Houellebecqa.
Tytuł: Upadek
Tytuł Oryginalny: La Chute
Autor: Albert Camus
Tłumaczenie: Joanna Guze
Wydawca: W.A.B.
Data wydania: wrzesień 2014
Liczba stron: 192
ISBN: 9788328014039
Ten komentarz został usunięty przez administratora bloga.
OdpowiedzUsuńRecenzja OK. Pozwalam sobie dodać, że książkę pisał młody człowiek (43 lata) wbrew odczuciu, że taka wiedzę aposterioryczna ma dopiero starzec. I jeszcze pół zdania z mojej recenzji: "..studium hipokryzji i kontynuacja nietzscheańskiego "Bóg umarł", a wszystko w prześmiewczej, ironicznej formie..."
OdpowiedzUsuń