Recenzja powstała przy współpracy z portalem Esensja i została tam pierwotnie zamieszczona.
Między pierwszy a drugi tom komiksu „Czarny Młot. Era Zagłady” Jeff Lemire wcisnął dwa spin-offy. Niedawno czytaliśmy „Erę kwantową” – rzecz przyzwoitą, choć niepozbawioną wad. Po tej krótkiej wizycie w latach czterdziestych dwudziestego drugiego wieku, cofamy się dokładnie o dwa stulecia. Druga Wojna Światowa dobiega końca.
„Czarny Młot ‘45” opowiada historię Szwadronu Czarnego Młota, specjalnego oddziału w ramach amerykańskiej armii, walczącego na frontach największej wojny w historii ludzkości. Ekipa dzielnych wojaków, dowodzona przez kapitana „Młota”, popkulturowo kojarzy się oczywiście z „Czarną eskadrą”, czyli bohaterami pewnego filmu z 1995 roku. Laurence Fishburne, Cuba Gooding Jr (między innymi) grali tu czarnoskórych Lotników z Tuskegee – odtwarzali losy prawdziwych żołnierzy z czasów wojny. Wszyscy członkowie Szwadronu są również ciemnoskórzy i walczą nie tylko z nazistami, ale i uprzedzeniami. Oto zadanie – nieopodal Wiednia znajduje się obóz koncentracyjny, który zostanie niedługo wyzwolony przez nadciągającą Armię Czerwoną. W obozie przetrzymywany jest pewien genialny naukowiec z rodziną – trzeba go pozyskać zanim wpadnie w łapy komunistów. W akcji pomagać będzie dwójka superbohaterów, których już znamy – Abraham Slam i Golden Gail.
Misja jest wyjątkowo trudna – Sowieci kroczą przez wschodnią Europę tuż za Czerwonym Przypływem, czyli niepokonaną armią olbrzymich mechów. Naziści też mają asa w rękawie – tropem naszego Szwadronu podąża niemal nieśmiertelny, skrajnie niebezpieczny „Widmowy Łowca”, mistrz pilotażu i niemiecki bohater wojenny. Uniwersum „Czarnego Młota” było zatem mocno „komiksowe” już w czasach Drugiej Wojny Światowej. Dodajmy do tego wilkołaki w roli obozowych „kapo” i mamy pełen obraz. Z założenia jest to komiks pulpowy i rozrywkowy, w stylu starych nie-supebohaterskich komiksów Złotej Ery – pomimo dość ciężkiej i ponurej tematyki.
Naprawdę nie wiem, dlaczego Jeff Lemire (i reszta decydentów w „Dark Horse Comics”) uznał, że „Czarny Młot ‘45” powinien ujrzeć światło dzienne. Warto zauważyć, że Lemire był tutaj tylko pomysłodawcą i koordynatorem – właściwym autorem scenariusza jest Ray Fawkes, twórca w Polsce raczej nieznany. W czym problem? Otóż opowieść o dzielnych żołnierzach Szwadronu Czarnego Młota sprawia wrażenie, jakby pisało i rysowało ją dziesięcioletnie dziecko. Piszę to z całą powagą i odpowiedzialnością. Sam scenariusz składa się z prostej, zupełnie nieangażującej akcji, okraszonej zupełnie nijakimi opisami „z offu” i dialogami. Nie wiem czego tak naprawdę bohaterowie mają dokonać, nie wiem dlaczego są akurat ciemnoskórzy (bo nic z tego nie wynika), nie wiem po co te wilkołaki (bo są na jednym kadrze i tyle ich widzimy) – wymieniać można długo. Cała historia jest nudna, naiwna i wręcz nie nadająca się do czytania – wydarzenia się po prostu dzieją, ale tak jakby ktoś zrobił ich szkic i zapomniał ubrać w pełnoprawną fabułę.
Ale jeszcze gorzej jest w warstwie graficznej. Lemire zaprosił do projektu Matta Kindta, z którym już współpracował przy swoim „Łasuchu”. Tam właśnie rysunki Kindta widzieliśmy na tle prac Lemire’a i już wtedy widać było, że nie powinniśmy oczekiwać po nim wielkiej komiksowej sztuki. W „Czarnym Młocie ‘45” Kindt miał rysować chyba w takim trochę starym stylu, vintage sprzed dziesięcioleci. Nie wyszło. Jego rysunki to zwyczajne, nieczytelne bazgroły, na których nierzadko nie można odróżnić ludzkiej postaci od przedmiotu, obok którego ona stoi. Tła są skrajnie uproszczone, postaci nie da się zapamiętać, bo każda wygląda zupełnie inaczej na każdym kolejnym kadrze (ale wszystkie zupełnie tak samo nieczytelnie). Całość sprawia podobne wrażenie jak scenariusz – to tylko prosty scenopis, projekt komiksu, trzy kreski na krzyż. Wszystko to dopiero czeka na prawdziwego rysownika, który zilustruje to tak jak należy – tak, aby dało się w tej plątaninie zawijasów wyodrębnić twarze (a potem odróżnić jedną od drugiej), aby samoloty i samochody przypominały faktyczne pojazdy a nie „fanowskie” dzieło pięciolatka w bloku rysunkowym. Ok, wystarczy.
„Czarny Młot ‘45” jest najsłabszym komiksem uniwersum Jeffa Lemire’a. Jest również najgorszym komiksem jaki czytałem od lat. Zdecydowanie nie polecam i stanowczo odradzam.
Tytuł: Czarny Młot ‘45
Scenariusz: Jeff Lemire, Ray Fawkes
Rysunki: Matt Kindt
Tłumaczenie: Tomasz Sidorkiewicz
Tytuł oryginału: Black Hammer ‘45
Wydawnictwo: Egmont
Wydawca oryginału: Dark Horse Comics
Data wydania w Polsce: marzec 2020
Data wydania oryginału: marzec – czerwiec 2019
Liczba stron: 120
Oprawa: miękka
Papier: kredowy
Format: 210x280
Wydanie: I
ISBN: 9788328198487
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz