Recenzja ukazała się pierwotnie na portalu Esensja.
Wydawnictwo Mucha wznowiło niedawno pierwszy tom „Kick-Assa”. Scenarzysta, Mark Millar, idzie śladami Alana Moore’a, ale zadeptuje je swoimi wielkimi butami klauna – pożeracza popkultury. Bo przecież seria „Kick-Ass” to tacy o wiele mniej poważni i ambitni „Strażnicy” – to komiks o komiksiarzach, od komiksiarza dla komiksiarzy. Jedynym jego przesłaniem jest „baw się dobrze” – i tyle. Dziś czytamy tom drugi, wydany w Polsce pięć lat temu. Co musimy wiedzieć na początek?
Dave Lizewski jest zwykłym nastolatkiem, zafascynowanym komiksami o superbohaterach. Razem z kumplami z liceum spędzają długie godziny na lekturze, wyobrażając sobie jakby to było, gdyby samodzielnie przywdziać obcisły kostium i złoić skórę „złym gościom”. Dave, chcąc urozmaicić sobie swoje nudne i do bólu przewidywalne życie, postanawia zrealizować swoje marzenia – staje się „Kick-Assem”, młodocianym superbohaterem, którego karkołomne wyczyny śledzą tysiące użytkowników YouTube’a. Kilka razy ociera się o śmierć, spędza miesiące w szpitalu, traci hektolitry krwi – ale nie rezygnuje. Nowe życie jest jak narkotyk. Dave poznaje dwójkę innych samozwańczych bohaterów w kostiumach – Big Daddy podaje się za byłego policjanta, szukającego zemsty na zabójcach swojej żony, a jego dziesięcioletnia córka Mindy o pseudonimie „Hit Girl” dzielnie mu pomaga. Mafia rodziny Genovese, członkiem której jest nastoletni syn jej szefa – kolejny zwariowany superbohater „Red Mist” – zabija ojca małej Mindy i w odwecie zostaje zdziesiątkowana przez nią i pomagającego jej Kick-Assa.
Drugi tom komiksu, wydany przez Wydawnictwo Mucha, opowiada dalsze dzieje tych oderwanych od rzeczywistości herosów. Najpierw mamy pięcioczęściową mini-serię „Hit-Girl”, w której dowiadujemy się co działo się z Mindy po wydarzeniach z pierwszego tomu. Mindy trafia do domu matki, która mieszka ze znającym sekret naszej bohaterki, dzielnym, praworządnym policjantem. Hit Girl namawia Kick-Assa na kontynuację krucjaty przeciwko mafii – zwłaszcza, że jej nową głową został kolejny członek rodziny Genovese, rządzący twardą ręką zza więziennych krat. Christopher Genovese, wspomniany „Red Mist”, rusza (dokładnie tak samo jak Bruce Wayne w „Batman Begins”) do Azji, aby zostać „Batmanem na opak” – wyszkolonym superprzestępcą, który zemści się na superbohaterach za śmierć swojego ojca.
Druga połowa tomu skupia się z powrotem na Dave Lizewskim. Chłopak bierze bardzo ciężkie lekcje sztuk walki i przetrwania od Mindy, która chce zrobić z niego prawdziwego twardziela. Tymczasem w mieście zaczyna pojawiać się coraz więcej trykociarzy – Kick-Ass zostaje członkiem „Kręgu sprawiedliwości”, której członkami są takie kuriozalne postacie jak Pułkownik Gwiaździsty, Porucznik Sztandar, Night-Bitch, Insect Man, Battle-Guy, Rocket-Man czy Wszechwidzące oko. Gromada świrów w przyciasnych kostiumach (sami zauważają, że mogliby z powodzeniem iść na Paradę Równości), którzy odkleili się od rzeczywistości, zwariowali do reszty i robią z siebie kompletnych błaznów. Powraca również Red Mist (od teraz – uwaga! – „Mother Fucker”) i jego nowy gang – Toksyczne Megazdziry. Konfrontacja jest nieunikniona.
Drugi tom „Kick-Ass” to w prostej linii kontynuacja fabuły, założeń i stylistyki tomu pierwszego. Mark Millar postanowił jednak pójść w przesadę i zrobić wszystkiego więcej i mocniej – co przecież nie zawsze jest dobrą drogą. Podobnie jak Robert Kirkman w swoim świetnym „Invincible’u”, Millar składa hołd komiksowi superbohaterskiemu – bierze wszystkie jego charakterystyczne cechy i fabularne zagrania, a następnie próbuje pokazać co by było, gdyby stały się prawdziwym elementem naszego świata. Okazują się absurdalne – jedna po drugiej. Superbohaterowie musieliby rekrutować się tylko wśród milionerów, z których każdy ma tajną bazę na Antarktydzie albo przynajmniej w sporej jaskini. Herosi nie marzną (widzieliście kiedyś Psylocke w puchowej kurtce albo Spider-Mana w czapce-uszance?), wpadają przez okno w chmurze odłamków z żartobliwym tekstem i zawsze przelatując nad miastem natykają się na przestępców. Szczęściarze.
W rzeczywistości jednak byłoby zupełnie inaczej. W „Kick-Ass” nikt, ale to nikt, nie ma nadludzkich mocy. Podobnie jak w świecie, w którym żyjemy. Milionerzy mają inne rzeczy na głowie niż ściganie przestępców – albo używają innych środków. Superbohaterowie naszego świata musieliby odprowadzać dzieci do szkoły, wyrzucać śmieci, płacić rachunki, jeździć do supermarketów i chodzić do pracy. W komiksie Millara to właśnie tacy ludzie zostają „NADludźmi”. A właściwie to wciągają obcisłe kolorowe kalesony, wymyślają sobie ksywkę i myślą, że to wystarczy. Nie, nie wystarczy. Są takimi samymi ludźmi jak wszyscy – tylko, że lekko walniętymi.
Skąd zatem taka popularność trykociarzy? Stworzyła ich potrzeba eskapizmu, marzeń ludzi o ucieczce z normalnego, szarego świata. „Potrzebujemy przygody i przekonania, że jednak wszystko dobrze się skończy, bo w prawdziwym życiu tak nie jest”. To dlatego superbohater nie pasuje do prawdziwego świata, to dlatego jego postać jest absurdalna.
Kuriozalna jest tu jeszcze jedna rzecz. Groteskowa, wyolbrzymiona przemoc, szokujące sceny i hektolitry krwi wylewające się z kadrów. Twórcy „Happy Tree Friends” z Cartoon Network mogliby się uczyć. Nie musi to jednak być minusem komiksu. Heros, który próbowałby robić karierę w naszym, pozakomiksowym świecie, skazany byłby na częste wizyty na oddziale ratunkowym, wydałby majątek na leczenie lub po prostu zginąłby już pierwszej nocy. Wszyscy doskonale o tym wiemy – Millar również. Dlatego też właśnie bezlitośnie, ale z widoczną miłością i sentymentem, kpi z komiksu superbohaterskiego. Kpi i jednocześnie nie wyobraża sobie tego gatunku w innej postaci. Ja też nie.
Tytuł: Kick-Ass. Tom 2.
Scenariusz: Mark Millar
Rysunki: John Romita Jr.
Tłumaczenie: Robert Lipski
Tytuł oryginału: Hit Girl #1-5; Kick-Ass 2 #1-7
Wydawnictwo: Mucha Comics
Wydawca oryginału: Marvel Icon
Data wydania: grudzień 2013
Liczba stron: 304
Oprawa: twarda
Papier: kredowy
Format: 175 x 265
Wydanie: I
ISBN: 9788361319399
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz