Recenzja powstała przy współpracy z portalem Esensja i została tam pierwotnie zamieszczona.
Najnowszy komiks „DC Deluxe” możemy przeczytać bez znajomości wydarzeń z głównych serii Detective Comics. Wydawnictwo to zaproponowało napisanie i narysowanie krótkiej opowieści o człowieku nietoperzu Enrico Mariniemu – znanemu europejskiemu twórcy. Marini otrzymał całkowitą swobodę twórczą – tak powstał „Batman. Mroczny książę z bajki”.
Otrzymujemy kolejny komiks z nietoperzowego kanonu – Batman kontra Joker. Najgroźniejszy przeciwnik mrocznego rycerza ma kłopoty – zawiódł swoją ukochaną Harley Quinn (zgubił jej prezent urodzinowy, czyli ukradziony, bezcenny naszyjnik) i pozbył się swojej ekipy (jedynym kompanem pozostał cierpiący na depresję i pragnący umrzeć klaun Archie). Joker wpada zatem na pewien plan – porywa małą, wygadaną, ośmioletnią dziewczynkę i żąda za nią dość specyficznego okupu. I to nie Batman, lecz Bruce Wayne jest jedynym człowiekiem, który może spełnić żądania szaleńca. Prosto nie będzie, gdyż w całą historię miesza się również Selina Kyle, znana wszystkim jako Catwoman, a Batman ma dodatkową motywację, aby znaleźć i uwolnić dziecko – ale to akurat pozostawię niedopowiedziane.
„Batman. The Dark Prince Charming” został wydany jednocześnie po angielsku (Detective Comics) i francusku (Dargaud) co, trzeba przyznać, jest dość oryginalnym posunięciem. Amerykańska legenda, ikona popkultury zza oceanu, została powierzona europejskiemu twórcy, który mógł z nią zrobić to, co mu się żywnie podobało. Decyzja ta wymagała oczywiście umieszczenia akcji komiksu w swego rodzaju alternatywnej wersji świata Batmana, nie związanej w żaden sposób z ciągiem wydarzeń głównego kontinuum DC – zresztą zabieg taki nie był już nowością.
Jeśli chodzi o fabułę, to fajerwerków nie ma. Batman, Joker, Harley Quinn czy Catwoman przedstawieni są bardzo standardowo i dość przewidywalnie – choć w nieco przejaskrawiony sposób. Catwoman jest tu wciśnięta trochę na siłę – jej postać jest raczej pretekstem dla zaprezentowania ponętnych, kobiecych kształtów w wielce ekwilibrystycznych pozach. Podobne Harley Quinn – także kusząca, choć w bardziej prymitywny sposób. Tylko, że partnerka Jokera wnosi jednak trochę więcej do samej fabuły. Batman jest całkowicie pozbawiony poczucia humoru, brutalny, zdeterminowany i zamknięty w sobie. Joker jest jak najbardziej szalony, ale nie tak przerażający jak u Moore’a, Morrisona czy Millera – przypomina raczej postać z kreskówki, której nonsensowna brutalność, chaotyczne motywacje i absolutna nieracjonalność dopełniane są charakterystycznym, ale w istocie dość prostym i nie wysublimowanym, poczuciem humoru.
Innymi słowy – Batman i Joker są tu postaciami wyciętymi z papieru, a krawędzie tych dwóch wycinanek zaskakująco dobrze pasują do siebie. Podobnie jak Moore w „Zabójczym żarcie”, Marini akcentuje w „Mrocznym księciu z bajki” komplementarność tych dwóch zajadłych przeciwników. „Jesteśmy definiowani przez własnych wrogów” – to dlatego, za każdym razem, gdy Joker wpada do rwącej rzeki i znika w głębinach, jesteśmy pewni, że przeżyje. Nieśmiertelność Jokera jest bowiem gwarantem istnienia Batmana.
Enrico Marini stworzył „Batmana po europejsku”, nadając całej historii cechy baśni dla dorosłego widza – ale takiego z dobrze rozwiniętym „wewnętrznym dzieckiem”. Porwana dziewczynka czeka na „księcia z bajki”, Batman-Bestia siedzi w zamczysku i brakuje mu Pięknej, a nawet walcząca o życie matka dziewczynki nazwana zostaje „śpiącą królewną”. Wszystkie te intertekstualne zabiegi, europejski klimat i lekko karykaturalne (przez co interesujące) kreacje bohaterów nie przesłaniają jednak faktu, że fabularnie „Mroczny książę z bajki” jest niestety dość banalny. Na szczęście oprócz Mariniego-scenarzysty istnieje Marini-grafik. A ten jest mistrzem.
Warstwa graficzna bowiem rekompensuje z nawiązką wszelkie niedostatki. Cały komiks namalowany jest akwarelą, Marini w niesamowity sposób operuje kolorem i cieniem, znakomicie rysuje zarówno sceny akcji jak i wielkie, statyczne ujęcia postaci Batmana, Catwoman, czy całego Gotham. Miasto, utrzymane nieco w estetyce popularnego serialu animowanego z pierwszej połowy lat dziewięćdziesiątych, prezentowane jest na oszałamiających, malarskich kadrach – widzimy je z góry, czy z perspektywy Batmana stojącego na szczycie wieżowca. Grafik nie skupia się przesadnie na szczegółach, ale i też o nich nie zapomina – tak przedstawionego Gotham, czy jaskini Batmana nie spotyka się w komiksach zbyt często. Sceny akcji poprowadzone są w bardzo kinematograficzny sposób, tak jakby Marini dopracował szkice scenopisu jakiejś planowanej ekranizacji. Pościg Batmana i Catwoman za pierwszą bandą Jokera przypomina mocno sceny z „Mrocznego rycerza” Christophera Nolana, a druga banda przywodzi na myśl ekipę Bane’a z „Mroczny Rycerz powstaje”. Marini nie ucieka też od przemocy i erotyzmu, które w komiksie europejskim są o wiele milej widziane niż za oceanem.
Cała historia z powodzeniem zmieściłaby się w połowie swojej objętości. Bardzo dobrze, że tak się nie stało. „Batman. Mroczny książę z bajki” jest komiksem, którego treść być może szybko wyparuje z głów, ale grafika pozostanie na długo.
Tytuł: Batman. Mroczny książę z bajki
Scenariusz: Enrico Marini
Rysunki: Enrico Marini
Tłumaczenie: Tomasz Sidorkiewicz
Tytuł oryginału: Batman. The Dark Knight Charming
Wydawnictwo: Egmont
Wydawca oryginału: Detective Comics
Data wydania: czerwiec 2019
Liczba stron: 144
Oprawa: twarda
Papier: kredowy
Format: 175 x 265
Wydanie: I
ISBN: 9788328134591
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz