Szpital Przemienienia to pierwsza część trylogii Czas Nieutracony. Druga i trzecia część, pisane pod dyktando czerwonej władzy, zostały ostatecznie odrzucone przez Lema, jako coś, co praktycznie nie jest jego autorstwem i tak odbiega od jego własnego światopoglądu, że nie powinno być wydane. Tom pierwszy wywinął się jeszcze cenzurze i jedynoprawdzie socjalistycznej - Lem pisze swój pierwszy traktat filozoficzny. Jeszcze bez tej siły rażenia i potęgi jakie mają jego późniejsze rzeczy, ale i tak warty przeczytania. Najlepsze są tu rozmowy Trzynieckiego (wg mnie Lem wzorował się przy tworzeniu tej postaci na własnej osobie) z pacjentem szpitala - poetą Sekułowskim. Sekułowski to totalny nihilista moralny, w przeciwieństwie do głównego bohatera. Stefan Trzyniecki próbuje cały czas szukać pewnych punktów do umocowania stałych wartości moralnych - odpowiedź kto ma rację, nie jest tutaj jednoznacznie podana.
Chociaż sam Lem według mnie jednak skłania się ku swojemu literackiemu alter-ego, świat z płynnymi fundamentami moralnymi jest chyba nie do zaakceptowania. (Swoją drogą, jak czasem wchodzę w dysputę z jednym moim znajomym, który nie widzi możliwości zaistnienia stałych moralnych i etycznych nie wywiedzionych z religii to podaję mu właśnie przykład Lema - ateisty, który wg mnie takie stałe jednak zakłada). i może w kolejnych częściach Lem rozwija temat ale ja ich już raczej nie przeczytam (bo i skąd?). Aha, warto też przeczytać umieszczoną na koniec książki korespondencję Lema z księdzem Obirskim, świetna rzecz.
Tytuł: Szpital Przemienienia
Autor: Stanisław Lem
Wydawca: Agora
Data premiery: 2008
Liczba stron: 206
ISBN: 8375524093
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz